ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ καὶ ΑΤΛΑΝΤΕΣ
Ἐργασία τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Μακρογαμβράκη
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΙΤΙΑΣ (108 5e)
Πρωτότυπον κείμενον
Πάντων δὴ πρῶτον μνησθῶμεν ὅτι τὸ κεφάλαιον ἦν ἐνακισχίλια ἔτη ἀφ' οὗ γεγονὼς ἐμηνύθη πόλεμος τοῖς θ' ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖς ἐντὸς πᾶσιν, ὅν δεῖ νῦν διαπεραίνειν.
Τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλις ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ' οἱ τῆς Ἀτλαντίδος νήσου βασιλῆς, ἥν δὴ Λιβύης καί Ἀσίας μείζω νήσου οὖσα ἔφαμεν εἶναί ποτε, νῦν δὲ ὑπὸ σεισμῶν δῦσαν ἄπορον πήλον τοῖς ἔνθέδε ἐκπλέουσιν ἐπὶ τὸ πᾶν πέλαγος, ὥστε μηκέτι πορεύεσθαι, κωλυτὴν παρασχεῖν. Τὰ μὲν δὴ πολλὰ ἔθνη βάρβαρα, καὶ ὅσα Ἑλλήνων ἦν γένη τότε, καθ' ἕκαστα ἡ τοῦ λόγου διέξοδος οἷον ἀνειλλομένη τὸ προστυχὸν ἑκασταχοῦ δηλώσει. τὸ δὲ Ἀθηναίων τε τῶν τότε καί τῶν ἐναντίων, οἷς διεπολέμησαν, ἀνάγκη κατ' ἀρχὰς διελθεῖν πρῶτα, τὴν τε δύναμιν ἑκατέρων καὶ τὰς πολιτείας. Αὐτῶν δὲ τούτων τὰ τῆδε ἔπροσθεν προτιμήτεον εἰπεῖν.
Ἡ “ἱστορία” ποὺ παραθέτει ὁ Πλάτων κάνει σαφέστατο λόγο γιὰ μία ἤπειρο πέρα ἀπὸ τὶς Ἡράκλειες Στῆλες, τὸ γνωστό μας Γιβραλτάρ, ἕνα στοιχεῖο ποὺ ὤθησε τοὺς περισσότερους ἐρευνητὲς νὰ ἀναζητήσουν τὰ ἴχνη της στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανὸ μὲ τοὺς περισσότερους “πόντους” σ΄αὐτὸ τὸ παιχνίδι συνεχόμενων ἀναπάντητων γρίφων νὰ τοὺς “κερδίζουν” οἱ Ἀζόρες καὶ τὰ νησιὰ Μπίμινι στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανό, σὲ συνδυασμὸ πάντα μὲ τὸ ἀκόμα πιὸ περίπλοκο πάζλ τοῦ Τριγώνου τῶν Βερμούδων.