ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

 Ἰωάννης Γεωργίου, 11 ἐτῶν

 

      Ἡ ἐπίσκεψίς μου στὸ μουσεῖο Πειραιῶς ἦταν γιὰ μένα μία ἐξαιρετικὴ ἐμπειρία, γεμάτη συναισθήματα. Ἄς σᾶς πῶ, ὄμως, τί εἶδα καὶ τί σκέψεις μοῦ προκάλεσε, τὶς ὁποῖες μᾶλλον δὲν θὰ ξεχάσω ποτέ.

 

     Φθινόπωρο. Τὰ φυλλοβόλα δέντρα ἀρχίζουν νὰ χάνουν σιγὰ-σιγὰ τὰ φύλλα τους. Ἀπ΄ἔξω τὸ μουσεῖο φαινόταν καλό, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ εἶχε μέσα του ἦταν μαγικὰ καὶ σὲ ταχίδευαν σὲ διάφορους πολιτισμοὺς καὶ χρόνους. Μέ τό ποὺ πήγαμε μέσα, τί νά δῶ; Ἕνα λέοντα καὶ μάλιστα ποιόν λέοντα; Τὸν λέοντα τοῦ Μοσχάτου, ὁ ὁποῖος ἵσταται πάνω σὲ βάθρο σκαλισμένος μὲ τόση μεγάλη λεπτομέρεια! Ὅταν προχωρήσαμε στὸν πρῶτο ὄροφο, ἀντίκρυσα ἀμέσως τὸ ἔμβολο, τὸ ὁποῖο ἔθεταν στὴν ἄκρη τῆς νηός, ὥστε νὰ χτυποῦν τὰ ἐχθρικὰ πλοῖα, γιὰ νὰ τὰ βυθίσουν. Τέτοια ὑπάρχουν μόνο δύο σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Μόλις προχωρήσαμε λίγο πιὸ μέσα, εἴδαμε ἀγγεῖα καὶ παιχνίδια τῆς Μινωικῆς καὶ τῆς Μυκηναϊκῆς ἐποχῆς. Λίγο πιὸ πέρα ἦταν κάτι μεγάλες περικεφαλαῖες καὶ ἐργαλεῖα ἰατρικῆς μέχρι καὶ μπιμπερά. Ἐν συνεχεία, ἀντικρύζω μία ἀπέραντη αἴθουσα μὲ ἀγάλματα περίτεχνα καὶ ὄμορφα στὴν ὄψη, ἐνῶ, μὲ τὸ ποὺ προχωρῶ πιὸ μέσα, κοιτάζω μὲ προσοχὴ τὴν θεά Ἄρτεμιν μὲ τὸν χιτῶνα της κι ἔτσι, ὅπως καθόμουν καὶ τὴν κοίταζα, ξαφνικὰ βρίσκομαι ἀντιμέτωπος μὲ τὰ χρωματιστὰ καὶ πολὺ ὄμορφα μάτια της. Εἶναι πολὺ σπάνιο, ξέρετε, νὰ δῆς καθαρὰ τὴν κόρη τῶν ματιῶν ἑνὸς ἀγάλματος. Καθὼς κατεβαίναμε, γιὰ νὰ ἀποχαιρετήσουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα τέχνης, σταθήκαμε γιὰ λίγο στὸ θέατρο τῆς πόλης μὲ τὰ τρία λιμάνια.

 

    Σᾶς προτείνω νὰ ἀφήσετε γιὰ λίγο τὴν τηλεόραση καὶ νὰ πᾶτε μία βόλτα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιολογικὰ μουσεῖα τῆς πόλεώς μας.

 

Ἄρτεμις. Φωτογραφία:Μαρία Νικολούλια, δέκα ἐτῶν