ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ

Μὲ τοὺς μικρότερούς μου μαθητὲς, τὰ νήπια στὶς 4 Δεκεμβρίου 2011 ἐπισκεφθήκαμε τὸ Μουσεῖον τῆς Ἀκροπόλεως ἀναζητοῦντες τὴν θεά Ἀθηνᾶ. Εἴδαμε τὴν γέννησί της στὸ ἀνατολικὸ ἀέτωμα τοῦ Παρθενῶνος καὶ στὸ δυτικὸ ἀέτωμα τὴν ἔριδά της μὲ τὸν Ποσειδῶνα, στὸ ἀέτωμα τοῦ ἀρχαίου ναοῦ τὴν ἀντικρύσαμε ἀγέρωχη νὰ συγκρούεται μὲ τὸν Γίγαντα Ἐγκέλαδο, στὴν ζωφόρο τοῦ Παρθενῶνος τὴν εὑρήκαμε νὰ κάθεται ἀμέριμνη, χωρὶς νὰ κοιτᾶ οὔτε ἐμᾶς οὔτε τὴν πομπὴ ποὺ πλησίαζε, στοὺς παναθηναϊκοὺς ἀμφορεῖς στεκόταν πάνοπλος καὶ λίγο πιὸ πέρα τὴν βρήκαμε σκεπτομένη καὶ προσπαθήσαμε νὰ διαισθανθοῦμε τί συλλογίζεται γιὰ τὴν ἀγαπημένη της πόλι , τί συλλογίζεται ἄραγε γιὰ μᾶς.
Τῆς σιγοψιθυρίσαμε στίχους ὀρφικοὺς καὶ ὁμηρικοὺς :

χαῖρε θεά, δός δ΄ἄμμι τύχην εὐδαιμονίην τε.

χαῖρε Διὸς τέκος αἰγιόχοιο ,

δὸς εἰρήνη καὶ κόρον ἠδ΄ὑγίειαν

Κλῦθι μου εὐχομένοιο πολυλλίστη βασίλεια.

τὴν ἀποχαιρετήσαμε μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι μᾶς ἄκουσε!