ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 1453

Ἡ ἅλωσις μὲ τὴν πένα τῆς Μαρίας Λαμπαδαρίδου -Πόθου :

 

     Ἐκείνη τὴν Βασιλεύουσα, ποὺ αἱμορραγούσανε οἱ δρόμοι της καὶ οἱ ἐκκλησιές της, δὲν θέλω νά τηνε θυμοῦμαι. Ἐκείνη τὴν Βασιλεύουσα τὴν ἐγκαταλειμμένη ἀπὸ τὸν θεό της. Προτιμῶ νά τηνε φέρνω στὴ σκέψη μου βασιλίδα, ντυμένη μὲ πορφύρα χρυσοκέντητη, μὲ τὸ δικέφαλο ἀετὸ στὸ μετωπό της.

    Ὅμως, τότε ἀκόμα, ἡ ψυχή μου αἱμορραγοῦσε μαζί της.

 

   Ἤτανε Κυριακὴ, πέντε μέρες μετὰ τὴν συμφορά, καὶ τὰ πράγματα ἔμοιαζαν πιὸ ἥσυχα. Δὲν σφάζανε πιὰ στοὺς δρόμους, καὶ ὁ καταραμένος, σὰν μπήκε στὴν Πόλη θριαμβευτὴς ἐπάνω στὸ ἄλογό του, ἔδωσε διαταγὴ νὰ σταματήσει τὸ αἷμα καὶ ἡ καταστροφή. Μά πῶς μποροῦσε νὰ συγκρατήσει τὶς ἄγριες ὀρδές του, φουσάτα ἀτελείωτα ἀπὸ πεινασμένους καὶ λογιῶν τυχοδιῶκτες, ποὺ περιμένανε τούτη τὴν ὥρα; Καὶ μόνο τὸ βράδυ τῆς Πέμπτης, τρίτης ἡμέρας σφαγῆς, κόπασε τὸ ὁμαδικὸ αἷμα καὶ ἡ λυσσώδης λεηλασία, γιὰ νὰ ἀρχίσει ἡ θηριωδία τοῦ σκλαβοπάζαρου καὶ ἡ ἐκδικητικὴ θανάτωση τῶν εὐγενῶν καὶ τῶν ὀφικιάλιων ἀπὸ τὸν ἴδιο.

 

  Πέρασα ἀπὸ τὴν κολόνα τοῦ Κωνσταντίνου καὶ ἡ καρδιά μου σκίρτησε...

 

  Θυμοῦμαι, θυμοῦμαι...

  Θυμοῦμαι, θυμοῦμαι...

    Δευτέρα πικρή. Δευτέρα τοῦ γενναίου χαῖρε. Τὴν ἀποχαιρετοῦσα πιά. Τὴν Πόλη τῶν δακρύων μου. Τὴν ἐρασμία. Τὴν ἀποχαιρετοῦσα.

...

   Τὰ βήματα μὲ φέρανε ψηλά, στὴν πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ. Ἤθελα νὰ τὴν ἀποχαιρετήσω, νὰ τηνε δῶ ξανά, νὰ αἰσθανθῶ τὸ ρῖγος τῆς ὁρμῆς ἐπάνω στὸ νεκρό μου σῶμα, τὸ ρῖγος τῆς ἀντρειοσύνης μας. Καὶ ἔψαχνα σὰν τὸν τρελὸ στὸ τρέμισμα τοῦ ἀγέρα νὰ βρῶ τὸν κραδασμὸ ἀπὸ τὴν ψυχή τοῦ αὐτοκράτορα, ἀπὸ τὴν τελευταία κραυγή του...

  Ἐδῶ... ἐδῶ, στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔπεσε, μονολογοῦσα παραλοϊσμένος, ἐδῶ...ἐδῶ, σὲ αὐτὲς τὶς πέτρες ἐπάνω, σὲ αὐτὸ τὸ χορτάρι, καὶ τὸ ἄγγιζα τρέμοντας καὶ τὸ καταφιλοῦσα. Ὥσπου ἔπεσα ὁλόσωμος ἐπάνω στὴ γῆ, στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τὸ ἀκριβὲς -πίσω ἀπὸ τὴν καστρόπορτα καὶ δίπλα στὸ γκρεμισμένο ἐσωτείχιο τοῦ πύργου-ἔπεσα ὁ ἄμοιρος ἐπάνω στὸ αἷμα του, ποὺ ἤτανε χλωρὸ ἀκόμα καὶ μοῦ μιλοῦσε, "δὲν πέθανα, μοῦ ἔλεγε, μὴν κλαῖς, ἐκεῖ στὸ χρόνο τὸ μαρμαρωμένο βρῆκα ξανὰ τὸ ματωμένο μου σπαθὶ καὶ περιμένω...ἐκεῖ, στὴν ἀγρυπνία τῶν ψυχῶν..."

Ἀποσπάματα ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα τῆς Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου "Πῆραν τὴν Πόλη πῆραν την..."

ΙΩΜΕΝ ΕΣ ΑΓΟΡΑΝ;

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ

 

Τὴν Κυριακή, 2 Ἰουνίου 2013, θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸν ναὸ τοῦ Ἡφαίστου στὸ Θησεῖον, γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν κλυτοτέχνην θεὸν καὶ τὸν Θησέα, τὸν μεγάλο ἥρωα τῶν Ἀθηνῶν. Ἐν συνεχείᾳ θὰ περπατήσουμε στὴν Ἀρχαία Ἀγορὰ στὰ βήματα τοῦ Σωκράτους καὶ θὰ ἀνηφορίσουμε στὴν Ὁδὸ Παναθηναίων, γιὰ νὰ ἀτενίσουμε τὸν ἱερὸ βράχο καὶ τὰ γύρω ἱερὰ.

Σημεῖον συναντήσεως: εἴσοδος ἀρχαίας Ἀγορᾶς (Ἀδριανοῦ 24)

ΩΡΑ: 9.00

Εἴσοδος ἐλευθέρα γιὰ τὰ παιδιά (συνοδοί: μειωμένο εἰσιτήριο 2 εὐρώ)

 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

 Ἰωάννης Γεωργίου, 11 ἐτῶν

 

      Ἡ ἐπίσκεψίς μου στὸ μουσεῖο Πειραιῶς ἦταν γιὰ μένα μία ἐξαιρετικὴ ἐμπειρία, γεμάτη συναισθήματα. Ἄς σᾶς πῶ, ὄμως, τί εἶδα καὶ τί σκέψεις μοῦ προκάλεσε, τὶς ὁποῖες μᾶλλον δὲν θὰ ξεχάσω ποτέ.

 

     Φθινόπωρο. Τὰ φυλλοβόλα δέντρα ἀρχίζουν νὰ χάνουν σιγὰ-σιγὰ τὰ φύλλα τους. Ἀπ΄ἔξω τὸ μουσεῖο φαινόταν καλό, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ εἶχε μέσα του ἦταν μαγικὰ καὶ σὲ ταχίδευαν σὲ διάφορους πολιτισμοὺς καὶ χρόνους. Μέ τό ποὺ πήγαμε μέσα, τί νά δῶ; Ἕνα λέοντα καὶ μάλιστα ποιόν λέοντα; Τὸν λέοντα τοῦ Μοσχάτου, ὁ ὁποῖος ἵσταται πάνω σὲ βάθρο σκαλισμένος μὲ τόση μεγάλη λεπτομέρεια! Ὅταν προχωρήσαμε στὸν πρῶτο ὄροφο, ἀντίκρυσα ἀμέσως τὸ ἔμβολο, τὸ ὁποῖο ἔθεταν στὴν ἄκρη τῆς νηός, ὥστε νὰ χτυποῦν τὰ ἐχθρικὰ πλοῖα, γιὰ νὰ τὰ βυθίσουν. Τέτοια ὑπάρχουν μόνο δύο σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Μόλις προχωρήσαμε λίγο πιὸ μέσα, εἴδαμε ἀγγεῖα καὶ παιχνίδια τῆς Μινωικῆς καὶ τῆς Μυκηναϊκῆς ἐποχῆς. Λίγο πιὸ πέρα ἦταν κάτι μεγάλες περικεφαλαῖες καὶ ἐργαλεῖα ἰατρικῆς μέχρι καὶ μπιμπερά. Ἐν συνεχεία, ἀντικρύζω μία ἀπέραντη αἴθουσα μὲ ἀγάλματα περίτεχνα καὶ ὄμορφα στὴν ὄψη, ἐνῶ, μὲ τὸ ποὺ προχωρῶ πιὸ μέσα, κοιτάζω μὲ προσοχὴ τὴν θεά Ἄρτεμιν μὲ τὸν χιτῶνα της κι ἔτσι, ὅπως καθόμουν καὶ τὴν κοίταζα, ξαφνικὰ βρίσκομαι ἀντιμέτωπος μὲ τὰ χρωματιστὰ καὶ πολὺ ὄμορφα μάτια της. Εἶναι πολὺ σπάνιο, ξέρετε, νὰ δῆς καθαρὰ τὴν κόρη τῶν ματιῶν ἑνὸς ἀγάλματος. Καθὼς κατεβαίναμε, γιὰ νὰ ἀποχαιρετήσουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα τέχνης, σταθήκαμε γιὰ λίγο στὸ θέατρο τῆς πόλης μὲ τὰ τρία λιμάνια.

 

    Σᾶς προτείνω νὰ ἀφήσετε γιὰ λίγο τὴν τηλεόραση καὶ νὰ πᾶτε μία βόλτα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιολογικὰ μουσεῖα τῆς πόλεώς μας.

 

Ἄρτεμις. Φωτογραφία:Μαρία Νικολούλια, δέκα ἐτῶν

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙ ΤΟΥ 1821

 Σοβαρὸν, ὑψηλὸν δόσε τόνον, ὦ Λύρα, ὑμνοῦμεν

: Ἔνδοξον ἔργον

Ἡ μαθήτρια Νεφέλη Καψάλη, ἀπόγονος τοῦ Χρήστου Καψάλη, γράφει:

Ὁ Χρήστος Καψάλης γεννήθηκε τὸ 1751 καὶ πέθανε τὸ 1826. Ὑπῆρξε Ἕλλην προύχοντας καὶ πολεμιστὴς τοῦ Μεσολογγίου. Γεννήθηκε στὸ Μεσολόγγι ἀπὸ ἀρχαία οἰκογένεια. Μετὰ ἀπὸ τὴν τραγικὴ ἔκβασι τῆς τελευταίας πολιορκίας, ὁ Καψάλης μὴν μπορῶντας νὰ συμμετάσχη στὴν ἔξοδο προτίμησε νὰ πεθάνη στὰ ἐρείπια τῆς πατρίδας του.

21 ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΑΦΟΡΜΗ

                                   ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
                                       ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ.

Λίγους στίχους ἑνὸς μεγάλου ποιητοῦ, ἀγνώστου ὅμως στὰ παιδιά, θέλω νὰ σᾶς χαρίσω.
Εἶναι ὁ ποιητὴς τῆς Ἐλευθερίας, ὁ ποιητὴς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως,ὁ ποιητὴς ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Σολωμὸ -μολονότι δὲν ἔσμιξαν ποτέ- "σχηματίζουν τὰ προπύλαια τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς λογοτεχνίας". Εἶναι ὁ Ἀνδρέας Κάλβος.

Γιὰ τὴν ἐλευθερία θὰ πῆ:

Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι

βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται

ζυγὸν δουλείας ἄς ἔχωσι.

Θέλει ἀρετὴ καὶ τόλμη

ἡ ἐλευθερία.

 

Γιὰ τὴν Ἐπανάστασι θὰ πῆ:

                                                                        Σοβαρὸν, ὑψηλὸν

 

 Δόσε τόνον, ὦ Λύρα.

 

Λάβε ἀστραπήν, καὶ ἦθος

 

Λάβε νοός, ὑμνοῦμεν

 

Ἔνδοξον ἔργον

 

Γιὰ τὸν προδότη τῆς πατρίδος θὰ πῆ



 

 

 Τὸν συντροφεύει ὁλόμαυρον

 

Μέγα ἐναέριον σύγνεφον

 

Κρέμεται ἀκόμα ἀτίνακτον

 

Ἀστροπελέκι ἐπάνω του

 

Κι ἄγρυπνος μοῖρα

 

 

Γιὰ τὴν Ἑλλάδα θὰ πῆ

 

Θερμότατον τὸν πόθον

 

Ἐφύτευσας τῆς δόξης

 

Εἰς τὴν καρδίαν τῶν τέκνων σου

 



Ὦ Ἑλλὰς καὶ καλεῖσαι

 

Μήτηρ ἡρώων

 

 

.



21 ΜΑΡΤΙΟΥ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

Ἡ παγκόσμια ἡμέρα ποιήσεως ἑορτάζεται κάθε χρόνο στὶς 21 Μαρτίου, ἡμέρα τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας.

ΗΛΘΕ ΤΟ ΕΑΡ!

1η Μαρτίου σήμερα, καὶ τὰ παιδιὰ σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος τηροῦν ἕνα πανάρχαιο ἔθιμο, τὸ Χελιδόνισμα. Κατασκευάζουν δηλαδὴ ἕνα ὁμοίωμα χελιδονιοῦ καὶ τραγουδοῦν τὰ κάλαντα, γιὰ νὰ καλωσορίσουν τὴν Ἄνοιξι καὶ τὴν ἄγγελόν του τὴν χελιδόνα.

                                                Χελιδόνα ἔρχεται ἀπ΄ τὴ Μαύρη θάλασσα                 

θάλασσα κι ἄν πέρασε,ἔκατσε κι ἐλάλησε.

Ἔμαθε τὰ γράμματα,γράμματα σπουδάματα

γράμματα Ἐλληνικὰ ποὺ μαθαίνουν τὰ παιδιὰ

τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ δάσκαλο.

«Δάσκαλος μᾶς ἔστειλε

νὰ μᾶς δώστε πέντε αὐγά.

Κι ἄν δὲν δίντε πέντε αὐγά

παίρνουμε τὴν κλωσσαριά.

Νὰ γεννᾶ καὶ νὰ κλωσσᾶ

καὶ νὰ σέρνη τὰ πουλιά!!!!

Ἄς τραγουδήσουμε κι ἐμεῖς τὸ τραγούδι γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς Ἀνοίξεως καὶ τῶν χελιδονιῶν. Νά τὸ ἀρχαῖο τραγουδάκι:





Ἦλθε ἦλθε χελιδών,

καλὰς ὥρας ἄγουσα,

καλοὺς ἐνιαυτούς,

ἐπὶ γαστέρα λευκά,

ἐπὶ νῶτα μέλαινα...

Μὴν παραλείψετε νὰ φορέσετε καὶ τὴν κρόκη, τὸν Μάρτη, ὅπως λέγεται σήμερα.

Ἡ κρόκη εἶναι τρίχρωμη κλωστὴ ποὺ φοροῦν στὸ χέρι τὰ παιδιὰ, ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια, μὲ τὸν ἐρχομὸ τῆς Ἀνοίξεως. Ἡ κρόκη ὑπενθυμίζει στὸ παιδὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ μένει γιὰ πολὺ ὥρα στὸν ἥλιο αὐτὴ τὴν ἐποχή.

 

 

 

Οἱ ἀγαπημένοι μας συγγραφεῖς

«ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ»

 Ἐργασία τῆς Σοφίας Μπερουκλῆ, ἐτῶν 11.

      Η Πηνελόπη Δέλτα είναι μία απο τις πιό πολυδιαβασμένες συγγραφείς στην Ελλάδα.

      Σημάδεψε την λογοτεχνία του 20^ου αιώνα καθώς άνοιξε το δρόμο για την παιδική λογοτεχνία. Ήταν η πρώτη γυναίκα που επέλεξε ιστορικά θέματα για τα βιβλία της. Μέσα από τους χαρακτήρες της προβάλλει ιδανικά όπως η ειλικρίνεια, η φιλαλήθεια, η αξιοπρέπεια, και η φιλοπατρία.

     Η φιλοπατρία είναι το στοιχείο που κυριαρχεί σε όλα της τα βιβλία. Αυτή την αξία θέλει περισσότερο να μας μεταδώσει, καθώς χαρακτήριζε και την ίδια. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με τον θάνατό της. Αυτοκτόνησε όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

    Φέρθηκε σαν γνήσια Ελληνίδα σύμφωνα με το υψηλό και ελεύθερο φρόνημα του λαού μας. Ας μήν την ξεχνάμε λοιπόν για το πλούσιο λογοτεχνικό έργο που μας άφησε, αλλά και γιατί ενσαρκώνει όλα τα ιδεώδη που μας διδάσκει μέσα από τα βιβλία της.

 

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από βιβλία της:

 

Για την Πατρίδα:         

 

«Πές του να το μπήξει στο στήθος του, κάλια να ξεχάσει τι χρωστάει στην πατρίδα.»

 

«Εγώ είμαι ένας θα περάσω, η πατρίδα όμως θα μείνει.»

 

«Δεν έχεις δικαίωμα να την σπαταλήσεις ή να την πετάξεις την ζωή σου΄

 Ξοδεψέ την με τρόπο που να οφελήσει την πατρίδα.»

 

 

Παραμύθια και άλλα:     

 

«Την αγάπησε ευτυχισμένη αφού την δόξασαν άλλοι.

  Τέτοιες αγάπες δεν τις θέλει η πατρίδα.»

 

«Τρία παιδιά του έμειναν τα έδωσε και αυτά. Τί σημαίνει;»

 

 

Μάγκας:       

 

«Το αίμα του Μίκη Ζέζα με φωνάζει για εκδίκηση. Όλοι εμείς οι νέοι πρέπει

  να ελευθερώσουμε τα αιματοβαμένα εκείνα μαρτυρικά χώματα.»

 

Στο καιρό του Βουλγαροκτόνου:

 

          «Πρώτα η πατρίδα, ύστερα η φωνή της καρδιάς.»

 

          «Πάνω από όλες τις αγάπες είναι η πατρίδα.»

Φιλοσοφία γλαυκῶπις

γλαύσσω

λάμπω

γλαῦξ

Θυμᾶστε τὸ ὀξυωπέστατον πτηνόν;

γλαυκῶπις

Θυμᾶστε αὐτὸ τὸ ἐπίθετο τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς;

 

Δεῖτε πῶς ὁ Ἀλέξανδρος Κοὺκ, μαθητὴς τῆς Γ΄Λυκείου σήμερα, τὶς ξαναφέρνει στὸ φῶς στὸ ποίημά του "Φιλοσοφία γλαυκῶπις", τὸ ὁποῖον ἔλαβε τὸ Γ΄ Βραβεῖον στοὺς ΚΖ Πανελληνίους Δελφικοὺς Ἀγῶνες Ποιήσεως 2012 κι ἔγινε ὁ νεώτερος ποιητὴς ποὺ βραβεύεται μεταξὺ ἐνηλίκων.
Καὶ μὴν ξεχνᾶτε, ἡ ποίησις διαβάζεται ἀργά, πολὺ ἀργά, λέξι-λέξι.

Φιλοσοφία γλαυκῶπις



Μὴ φανταστεῖς λίθο λαξευμένο

Καὶ γράμματα πολλά, παμπάλαιους παπύρους.

Σκέψου τὴν θάλασσα. Ναί, τὴν ζωοδότρα.

 

Ἀέρινη ἡ μορφή της, φωτεινὴ καὶ πανίσχυρη.

Ψηλάφισε αὐτὸ ποὺ σκέπτεσαι καὶ μέσα στὶς χαραγματιὲς τοῦ λογισμοῦ

τῆς ὀπτασίας αὐτῆς, ἐκεῖ θὰ βρεῖς τὴν Ἀθηνᾶ σου.

 

Ὀνειρέψου τὴν πρωτοκόρη νὰ γδύνεται ἀπὸ τὴν ἀντανάκλαση τοῦ ἡλίου,

καὶ μόνη, σὰν ἄγρια ἀμαζόνα νὰ τινάσσει τὴν ἁρμύρα ἀπὸ τὰ χείλη της.

Φρόντισέ την, πότισέ την μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ τότε, τοῦ ἰσχυροῦ.

 

Σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ ξεπροβάλλει καὶ πάλι πανέτοιμη

ἀπὸ τὸν γκρεμὸ τῆς σκέψης σου. Μὲ τὴν ἐλιὰ καὶ τὴν ἀπάντηση,

θὰ σὲ ἐτοιμάσει γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς γλαύκας.

 

Ἕνα μόνο σοῦ θυμίζω, πρόσεξε, μὴν αἰσθανθεῖς ὅτι τὴν γέννησες ἐσύ.

Ἀθάνατη καὶ παρθένος ἔβγαλε ἀπὸ τὰ σπλάχνα της τὸν Πλάτωνα,

Τὸ θεῖο φῶς τοῦ Σωκράτη καὶ τὴν τῶν ὅλων φιλοσόφων σκέψη.

 

Ἐκείνη καὶ Ἐκεῖνοι σοῦ χαρίζουν τὸ καλὸ τοῦ κόσμου σου,

Τὸ ἀρχέγονο πέρασμα ἀπὸ τὸ σκότος στὴν ἀλήθεια.

Φρόντισε νὰ τὸ παραδώσεις ἀνοιχτό! Παράδωσε το συντομότερο.

 

Σὰν τὸν Ὀδυσσέα λοιπὸν πλανίσου στὸν δρόμο τῆς Ἀθήνης,

τὸν δρόμο μὲ τὶς Σειρῆνες τῶν ἀισθήσεων καὶ τὰ παράθυρα.

Ἐκεῖνα, τὰ σπουδαῖα ποὺ ἀπὸ τότε φωτίζουν πρὸς τὰ ἔξω, μαγεύουν δὲν γητεύουν.

 

Φέρε τώρα τὴν Θεὰ καὶ πάλι στὸ μυαλό σου,

φίλα την στὸ μάγουλο καὶ φύγε γενναῖε μου.

Ἄνοιξε τὰ μάτια σου...

 

Καὶ ἀπὸ δῶ καὶ πέρα τὴν αὐγὴ νὰ ἀναζητᾶς τὴν αἰώνια γλαῦκα στὸν ὀρίζοντα.

Ὄχι σὰν τὶς ἄλλες ποὺ βγαίνουνε τὰ βράδια φοβισμένες!

Ἀγάπη μου, αὐτὴ ἡ γλαῦκα δὲν ἀσπάζεται τὸ σκότος.

 

 

 

Ἀλέξανδρος Κοὺκ, 11-01-2012

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΙ!

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΑ 

 

 

 

 

ΔΟΛΟΣ Η ΑΓΝΟΙΑ;

Η ονομαζομένη "κάθοδος των Δωριέων"  δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επάνοδος των Ηρακλειδών, των απογόνων δηλαδή του Ηρακλέους, στα πάτρια εδάφη. Πώς είναι δυνατόν να παραβάλλεται  από εκπροσώπους της πολιτείας αυτή η επάνοδος με την είσοδο παρανόμως στην χώρα μας αλλοεθνών;

Προς απάντησιν σας θυμίζω ένα τετράστιχο του Νίκου Γκάτσου:

Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας

να χάση την λαλιά του

και να γίνη μισέλληνας

από την αμυαλιά του.

Καλή συνέχεια των διακοπών σας, παίδες,

θα μιλήσουμε εκτενέστερα για την "επάνοδο των Ηρακλειδών",

όταν ξανασυναντηθούμε στην τάξι!

Ζητώ συγγνώμη για το μονοτονικό, αλλά σας γράφω από την Λέρο κι ο υπολογιστής εδώ μάλλον δεν έχει πολυτονικά ή δεν τα βρίσκω εγώ. Έρρωσθε!

ΙΛΙΑΔΟΣ ΔΑΙΔΑΛΕΙΟΝ

ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΤΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΤΗΣ;

Φέτος, καθὼς διαβάζαμε τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου ἀπὸ τὸ πρωτότυπον, ὁ Χάρης εἶχε μία ἐκπληκτικὴ ἰδέα καὶ τὴν ὑλοποίησε μὲ τὴν βοήθεια τῶν συμμαθητῶν του. Ὁ ἴδιος ἐργάσθηκε μὲ ἀφοσίωσι γιὰ πολλὲς ἑβδομάδες καὶ τελικῶς μᾶς χάρισε ἕνα ἔργο πολὺ πρωτότυπο, ἕνα δαιδάλειον. Ἀπολαύσατέ τὸ καὶ ἄν θέλετε, μιμηθῆτε τὸ παράδειγμά του.  

Διαψεύσεις

Ὁ Ἀπόλλων μᾶς ἀποχαιρέτησε γιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὶς ἀκόλουθες παρατηρήσεις-διαψεύσεις
γιὰ τὶς "θεωρίες" ποὺ λέγονται περὶ τῶν Ἑλλήνων.

Διαψεύσεις

Πολλὲς ξένες «θεωρίες» ἔχουν εἰπωθῆ γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸ ἑλληνικὸ γένος.

Εἶναι πραγματικὰ πολλές, γι΄αὐτὸ εἶναι γραμμένες μία-μία, φυσικὰ πάντοτε μὲ τὶς ἀνάλογες διαψεύσεις.

1. Οἱ Ἕλληνες προέρχονται ἀπὸ Ἰνδοευρωπαίους- δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα γι΄αὐτό, οἱ πιθανότητες νὰ ὑπάρχη γένος Ἰνδῶν καὶ Εὐρωπαίων εἶναι ἐλάχιστες.

2. Ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ ἔφθασαν μὲ καράβια στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀποίκησαν-αὐτὸ εἶναι γελοῖο. Σὲ αὐτὴ τὴν χρονολογία (130.000 π.Χ. λένε οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς θεωρίας) εἶναι αδύνατον νὰ κατεσκεύασαν πλοῖα, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ σήμερα ἴσα-ἴσα ποὺ φτιάχνουν βάρκες.

3. Τὸ ἀλφάβητο τῶν Ἑλλήνων προέρχεται ἀπὸ τοὺς Φοίνικες –αὐτὴ ἴσως εἶναι ἡ πιὸ γελοία θεωρία ἀπὸ ὅλες. Δὲν ὑπάρχει ἀπόδειξι γιὰ τὴν προέλευσι καὶ τὰ ἀκριβῆ ἐπιτεύγματα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ κι ἄν ὑπῆρχε, θὰ ἦταν δύσκολη ἡ ἀνάπτυξις ἀλφαβήτου. Οἱ ἑλληνικὲς πηγὲς ἀναφέρουν Ἕλληνες νὰ ἀποικοῦν στὴν περιοχὴ τῶν Φοινίκων.

4. Οἱ Ἕλληνες κατέκτησαν τὴν Ἑλλάδα (θεωρία γιὰ τὴν ὕπαρξι Προελλήνων). Οἱ Ἕλληνες δὲν μίλησαν ποτὲ γιὰ κοιτίδα ἐκτὸς Ἑλλάδος, ἄλλωστε οἱ Ἕλληνες δὲν ἦταν πολεμοχαρὴς λαός, δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις.

5. Οἱ Ἕλληνες ἀποίκησαν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις γι΄αὐτὸ κι οἱ Ἕλληνες δὲν μιλοῦν γιὰ μητρόπολι ἐκτὸς Ἑλλάδος.

Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἕνα συμπέρασμα: ὅλα αὐτὰ ποὺ λένε οἱ ξένοι εἶναι ἁπλὰ καὶ λιτὰ ἀνοησίες.

τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Γρηγορᾶ, 12 ἐτῶν

22-6-2012

Ὁ Παναγιώτης Μπουκουβάλας, συμμαθητὴς καὶ φίλος τοῦ Ἀπόλλωνος, σχολιάζει:

Ὁ μῦθος τῆς γραφῆς

Ὅλοι ἔχουμε ἀκούσει γιὰ τὴν θεωρία τῆς καταγωγῆς τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς, δηλαδὴ ὅτι οἱ Φοίνικες, αὐτὸς ὁ «πολυμήχανος» λαός, μᾶς ἔδωσε τὸ ἀλφάβητο καὶ ἐμεῖς τροποποιώντας το στὰ μέτρα μας τὸ κάναμε δικό μας. Εἶναι ὅμως ἀλήθεια αὐτό;

ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ἕνα διήγημα τοῦ Παναγιώτη Μπουκουβάλα ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὸ βάδισμα τοῦ Ἀπόλλωνος στὴν Α΄ ραψωδία τῆς Ἰλιάδος.

      Πυκνὸ σκοτάδι. Ὀργιώδης βλάστηση.Ἕνα ὁλόγιομο φεγγάρι. Ἕνα σκηνικὸ πλασμένο μὲ τὴν σκόνη τοῦ ὀνείρου καὶ μὲ ἕνα ἀρχέγονο ἔνστικτο, ποὺ ξυπνάει καὶ τοὺς πιὸ βαθιὰ κρυμμένους πόθους τοῦ ἀνθρώπου.

      Καὶ ξαφνικά, ἕνα θρόισμα. Μία σκιὰ κάτω ἀπ΄τὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ. Ἕνας ὑπόκωφος ἦχος, τόσο ἀνατριχιαστικὸς καὶ βαθὺς ποὺ ξύπνησε τὶς κοιμισμένες νύμφες. Σταμάτησε τὸν χορὸ τῶν νεράιδων. Διέκοψε τὸ αἰώνιο τραγοῦδι τῶν κορῶν τοῦ Νηρέα.

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ

 

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ 

Ἐργασία τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Γρηγορᾶ, 12 ἐτῶν.

Τὸ νὰ σκεφθῆ κανεὶς δίκαιο καὶ ἀποτελεσματικὸ πολίτευμα εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολο, πόσο μᾶλλον τὸ τέλειο.

Μέχρι σήμερα, κάθε πολίτευμα ἔχει πλεονεκτήματα καὶ μειονεκτήματα - ἡ δημοκρατία εἶναι δίκαιη, ἀλλὰ εὔκολα ἀνατρέπεται καὶ γίνεται ἄδικη,  σχεδὸν ὅλα τὰ ἄλλα πολιτεύματα εἶναι ἄδικα –εἶναι ἄραγε ἐφικτὸ ἕνα τέλειο πολίτευμα; Ἴσως, πάντως ὁ κόσμος τὸ χρειάζεται.

            Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ κάτι τέτοιο ὑπάρχουν ὁρισμένες ἀπαιτήσεις:

1)      Τὸ πολίτευμα πρέπει νὰ εἶναι δίκαιο, π.χ. ὁ λαὸς νὰ ἔχη λόγο στὶς πολιτικὲς διαδικασίες, στὴν κυβέρνησι τοῦ κράτους.

2)      Νὰ μὴν ἀνατρέπεται εὔκολα, π.χ. δύσκολη ἀνάληψι μὲ διάφορους τρόπους τῆς ἐξουσίας ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι σκοπεύουν νὰ ἀνατρέψουν τὸ πολίτευμα.

3)      Ἀνάπτυξις τῆς παιδείας, π.χ. κτίσιμο σχολείων, σωστὴ διαμόρφωσις τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, τὰ ὁποῖα εἶνα ἡ λύσις στὴν ἀπαίτησι 2.

4)      Σωστὴ ὀργάνωσις τῆς ἐξουσίας, π.χ. νὰ εἶναι διαμορφωμένη ἔτσι, ὥστε νὰ προσφέρωνται πολλὲς καὶ καλὲς ἐπιλογὲς γιὰ τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων.

5)      Σωστὴ νομοθεσία, π.χ. δίκαια καὶ σωστὴ θέσπισις τῶν νόμων – μέρος τῆς δικαιοσύνης.

Αὐτὲς ὅμως εἶναι λίγες ἀπὸ τὶς ἀμέτρητες ἀπαιτήσεις γιὰ τὴν ἐπίλυσι τῶν ἐλαττωμάτων τῶν πολιτευμάτων. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι κάποια μέρα θὰ διαμορφωθῆ τὸ τέλειο πολίτευμα.

Σημ. Ὅταν διαβάσαμε στὴν τάξι ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ Πολιτικὰ τοῦ Ἀριστοτέλους, ἕνα ἔργο στὸ ὁποῖο ὁ Ἀριστοτέλης ἐξετάζει τὰ ὀρθὰ πολιτεύματα καὶ τὶς παρεκβάσεις τους καὶ μᾶς ἐξηγεῖ πῶς φθείρονται καὶ πῶς σώζονται τὰ πολιτεύματα, ὁ Ἀπόλλων ἀποφάσισε νὰ γράψη αὐτὸ τὸ κείμενο κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων, οἱ ὁποῖοι ἄνοιξαν τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀναζήτησι τοῦ ἀρίστου πολιτεύματος.