Φιλοσοφία γλαυκῶπις

γλαύσσω

λάμπω

γλαῦξ

Θυμᾶστε τὸ ὀξυωπέστατον πτηνόν;

γλαυκῶπις

Θυμᾶστε αὐτὸ τὸ ἐπίθετο τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς;

 

Δεῖτε πῶς ὁ Ἀλέξανδρος Κοὺκ, μαθητὴς τῆς Γ΄Λυκείου σήμερα, τὶς ξαναφέρνει στὸ φῶς στὸ ποίημά του "Φιλοσοφία γλαυκῶπις", τὸ ὁποῖον ἔλαβε τὸ Γ΄ Βραβεῖον στοὺς ΚΖ Πανελληνίους Δελφικοὺς Ἀγῶνες Ποιήσεως 2012 κι ἔγινε ὁ νεώτερος ποιητὴς ποὺ βραβεύεται μεταξὺ ἐνηλίκων.
Καὶ μὴν ξεχνᾶτε, ἡ ποίησις διαβάζεται ἀργά, πολὺ ἀργά, λέξι-λέξι.

Φιλοσοφία γλαυκῶπις



Μὴ φανταστεῖς λίθο λαξευμένο

Καὶ γράμματα πολλά, παμπάλαιους παπύρους.

Σκέψου τὴν θάλασσα. Ναί, τὴν ζωοδότρα.

 

Ἀέρινη ἡ μορφή της, φωτεινὴ καὶ πανίσχυρη.

Ψηλάφισε αὐτὸ ποὺ σκέπτεσαι καὶ μέσα στὶς χαραγματιὲς τοῦ λογισμοῦ

τῆς ὀπτασίας αὐτῆς, ἐκεῖ θὰ βρεῖς τὴν Ἀθηνᾶ σου.

 

Ὀνειρέψου τὴν πρωτοκόρη νὰ γδύνεται ἀπὸ τὴν ἀντανάκλαση τοῦ ἡλίου,

καὶ μόνη, σὰν ἄγρια ἀμαζόνα νὰ τινάσσει τὴν ἁρμύρα ἀπὸ τὰ χείλη της.

Φρόντισέ την, πότισέ την μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ τότε, τοῦ ἰσχυροῦ.

 

Σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ ξεπροβάλλει καὶ πάλι πανέτοιμη

ἀπὸ τὸν γκρεμὸ τῆς σκέψης σου. Μὲ τὴν ἐλιὰ καὶ τὴν ἀπάντηση,

θὰ σὲ ἐτοιμάσει γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς γλαύκας.

 

Ἕνα μόνο σοῦ θυμίζω, πρόσεξε, μὴν αἰσθανθεῖς ὅτι τὴν γέννησες ἐσύ.

Ἀθάνατη καὶ παρθένος ἔβγαλε ἀπὸ τὰ σπλάχνα της τὸν Πλάτωνα,

Τὸ θεῖο φῶς τοῦ Σωκράτη καὶ τὴν τῶν ὅλων φιλοσόφων σκέψη.

 

Ἐκείνη καὶ Ἐκεῖνοι σοῦ χαρίζουν τὸ καλὸ τοῦ κόσμου σου,

Τὸ ἀρχέγονο πέρασμα ἀπὸ τὸ σκότος στὴν ἀλήθεια.

Φρόντισε νὰ τὸ παραδώσεις ἀνοιχτό! Παράδωσε το συντομότερο.

 

Σὰν τὸν Ὀδυσσέα λοιπὸν πλανίσου στὸν δρόμο τῆς Ἀθήνης,

τὸν δρόμο μὲ τὶς Σειρῆνες τῶν ἀισθήσεων καὶ τὰ παράθυρα.

Ἐκεῖνα, τὰ σπουδαῖα ποὺ ἀπὸ τότε φωτίζουν πρὸς τὰ ἔξω, μαγεύουν δὲν γητεύουν.

 

Φέρε τώρα τὴν Θεὰ καὶ πάλι στὸ μυαλό σου,

φίλα την στὸ μάγουλο καὶ φύγε γενναῖε μου.

Ἄνοιξε τὰ μάτια σου...

 

Καὶ ἀπὸ δῶ καὶ πέρα τὴν αὐγὴ νὰ ἀναζητᾶς τὴν αἰώνια γλαῦκα στὸν ὀρίζοντα.

Ὄχι σὰν τὶς ἄλλες ποὺ βγαίνουνε τὰ βράδια φοβισμένες!

Ἀγάπη μου, αὐτὴ ἡ γλαῦκα δὲν ἀσπάζεται τὸ σκότος.

 

 

 

Ἀλέξανδρος Κοὺκ, 11-01-2012

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΙ!

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΑ 

 

 

 

 

ΔΟΛΟΣ Η ΑΓΝΟΙΑ;

Η ονομαζομένη "κάθοδος των Δωριέων"  δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επάνοδος των Ηρακλειδών, των απογόνων δηλαδή του Ηρακλέους, στα πάτρια εδάφη. Πώς είναι δυνατόν να παραβάλλεται  από εκπροσώπους της πολιτείας αυτή η επάνοδος με την είσοδο παρανόμως στην χώρα μας αλλοεθνών;

Προς απάντησιν σας θυμίζω ένα τετράστιχο του Νίκου Γκάτσου:

Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας

να χάση την λαλιά του

και να γίνη μισέλληνας

από την αμυαλιά του.

Καλή συνέχεια των διακοπών σας, παίδες,

θα μιλήσουμε εκτενέστερα για την "επάνοδο των Ηρακλειδών",

όταν ξανασυναντηθούμε στην τάξι!

Ζητώ συγγνώμη για το μονοτονικό, αλλά σας γράφω από την Λέρο κι ο υπολογιστής εδώ μάλλον δεν έχει πολυτονικά ή δεν τα βρίσκω εγώ. Έρρωσθε!

ΙΛΙΑΔΟΣ ΔΑΙΔΑΛΕΙΟΝ

ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΤΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΤΗΣ;

Φέτος, καθὼς διαβάζαμε τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου ἀπὸ τὸ πρωτότυπον, ὁ Χάρης εἶχε μία ἐκπληκτικὴ ἰδέα καὶ τὴν ὑλοποίησε μὲ τὴν βοήθεια τῶν συμμαθητῶν του. Ὁ ἴδιος ἐργάσθηκε μὲ ἀφοσίωσι γιὰ πολλὲς ἑβδομάδες καὶ τελικῶς μᾶς χάρισε ἕνα ἔργο πολὺ πρωτότυπο, ἕνα δαιδάλειον. Ἀπολαύσατέ τὸ καὶ ἄν θέλετε, μιμηθῆτε τὸ παράδειγμά του.  

Διαψεύσεις

Ὁ Ἀπόλλων μᾶς ἀποχαιρέτησε γιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὶς ἀκόλουθες παρατηρήσεις-διαψεύσεις
γιὰ τὶς "θεωρίες" ποὺ λέγονται περὶ τῶν Ἑλλήνων.

Διαψεύσεις

Πολλὲς ξένες «θεωρίες» ἔχουν εἰπωθῆ γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸ ἑλληνικὸ γένος.

Εἶναι πραγματικὰ πολλές, γι΄αὐτὸ εἶναι γραμμένες μία-μία, φυσικὰ πάντοτε μὲ τὶς ἀνάλογες διαψεύσεις.

1. Οἱ Ἕλληνες προέρχονται ἀπὸ Ἰνδοευρωπαίους- δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα γι΄αὐτό, οἱ πιθανότητες νὰ ὑπάρχη γένος Ἰνδῶν καὶ Εὐρωπαίων εἶναι ἐλάχιστες.

2. Ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ ἔφθασαν μὲ καράβια στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀποίκησαν-αὐτὸ εἶναι γελοῖο. Σὲ αὐτὴ τὴν χρονολογία (130.000 π.Χ. λένε οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς θεωρίας) εἶναι αδύνατον νὰ κατεσκεύασαν πλοῖα, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ σήμερα ἴσα-ἴσα ποὺ φτιάχνουν βάρκες.

3. Τὸ ἀλφάβητο τῶν Ἑλλήνων προέρχεται ἀπὸ τοὺς Φοίνικες –αὐτὴ ἴσως εἶναι ἡ πιὸ γελοία θεωρία ἀπὸ ὅλες. Δὲν ὑπάρχει ἀπόδειξι γιὰ τὴν προέλευσι καὶ τὰ ἀκριβῆ ἐπιτεύγματα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ κι ἄν ὑπῆρχε, θὰ ἦταν δύσκολη ἡ ἀνάπτυξις ἀλφαβήτου. Οἱ ἑλληνικὲς πηγὲς ἀναφέρουν Ἕλληνες νὰ ἀποικοῦν στὴν περιοχὴ τῶν Φοινίκων.

4. Οἱ Ἕλληνες κατέκτησαν τὴν Ἑλλάδα (θεωρία γιὰ τὴν ὕπαρξι Προελλήνων). Οἱ Ἕλληνες δὲν μίλησαν ποτὲ γιὰ κοιτίδα ἐκτὸς Ἑλλάδος, ἄλλωστε οἱ Ἕλληνες δὲν ἦταν πολεμοχαρὴς λαός, δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις.

5. Οἱ Ἕλληνες ἀποίκησαν τὴν Ἑλλάδα. Δὲν ὑπάρχουν ἀποδείξεις γι΄αὐτὸ κι οἱ Ἕλληνες δὲν μιλοῦν γιὰ μητρόπολι ἐκτὸς Ἑλλάδος.

Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἕνα συμπέρασμα: ὅλα αὐτὰ ποὺ λένε οἱ ξένοι εἶναι ἁπλὰ καὶ λιτὰ ἀνοησίες.

τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Γρηγορᾶ, 12 ἐτῶν

22-6-2012

Ὁ Παναγιώτης Μπουκουβάλας, συμμαθητὴς καὶ φίλος τοῦ Ἀπόλλωνος, σχολιάζει:

Ὁ μῦθος τῆς γραφῆς

Ὅλοι ἔχουμε ἀκούσει γιὰ τὴν θεωρία τῆς καταγωγῆς τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς, δηλαδὴ ὅτι οἱ Φοίνικες, αὐτὸς ὁ «πολυμήχανος» λαός, μᾶς ἔδωσε τὸ ἀλφάβητο καὶ ἐμεῖς τροποποιώντας το στὰ μέτρα μας τὸ κάναμε δικό μας. Εἶναι ὅμως ἀλήθεια αὐτό;

ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ἕνα διήγημα τοῦ Παναγιώτη Μπουκουβάλα ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὸ βάδισμα τοῦ Ἀπόλλωνος στὴν Α΄ ραψωδία τῆς Ἰλιάδος.

      Πυκνὸ σκοτάδι. Ὀργιώδης βλάστηση.Ἕνα ὁλόγιομο φεγγάρι. Ἕνα σκηνικὸ πλασμένο μὲ τὴν σκόνη τοῦ ὀνείρου καὶ μὲ ἕνα ἀρχέγονο ἔνστικτο, ποὺ ξυπνάει καὶ τοὺς πιὸ βαθιὰ κρυμμένους πόθους τοῦ ἀνθρώπου.

      Καὶ ξαφνικά, ἕνα θρόισμα. Μία σκιὰ κάτω ἀπ΄τὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ. Ἕνας ὑπόκωφος ἦχος, τόσο ἀνατριχιαστικὸς καὶ βαθὺς ποὺ ξύπνησε τὶς κοιμισμένες νύμφες. Σταμάτησε τὸν χορὸ τῶν νεράιδων. Διέκοψε τὸ αἰώνιο τραγοῦδι τῶν κορῶν τοῦ Νηρέα.

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ

 

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ 

Ἐργασία τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Γρηγορᾶ, 12 ἐτῶν.

Τὸ νὰ σκεφθῆ κανεὶς δίκαιο καὶ ἀποτελεσματικὸ πολίτευμα εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολο, πόσο μᾶλλον τὸ τέλειο.

Μέχρι σήμερα, κάθε πολίτευμα ἔχει πλεονεκτήματα καὶ μειονεκτήματα - ἡ δημοκρατία εἶναι δίκαιη, ἀλλὰ εὔκολα ἀνατρέπεται καὶ γίνεται ἄδικη,  σχεδὸν ὅλα τὰ ἄλλα πολιτεύματα εἶναι ἄδικα –εἶναι ἄραγε ἐφικτὸ ἕνα τέλειο πολίτευμα; Ἴσως, πάντως ὁ κόσμος τὸ χρειάζεται.

            Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ κάτι τέτοιο ὑπάρχουν ὁρισμένες ἀπαιτήσεις:

1)      Τὸ πολίτευμα πρέπει νὰ εἶναι δίκαιο, π.χ. ὁ λαὸς νὰ ἔχη λόγο στὶς πολιτικὲς διαδικασίες, στὴν κυβέρνησι τοῦ κράτους.

2)      Νὰ μὴν ἀνατρέπεται εὔκολα, π.χ. δύσκολη ἀνάληψι μὲ διάφορους τρόπους τῆς ἐξουσίας ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι σκοπεύουν νὰ ἀνατρέψουν τὸ πολίτευμα.

3)      Ἀνάπτυξις τῆς παιδείας, π.χ. κτίσιμο σχολείων, σωστὴ διαμόρφωσις τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, τὰ ὁποῖα εἶνα ἡ λύσις στὴν ἀπαίτησι 2.

4)      Σωστὴ ὀργάνωσις τῆς ἐξουσίας, π.χ. νὰ εἶναι διαμορφωμένη ἔτσι, ὥστε νὰ προσφέρωνται πολλὲς καὶ καλὲς ἐπιλογὲς γιὰ τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων.

5)      Σωστὴ νομοθεσία, π.χ. δίκαια καὶ σωστὴ θέσπισις τῶν νόμων – μέρος τῆς δικαιοσύνης.

Αὐτὲς ὅμως εἶναι λίγες ἀπὸ τὶς ἀμέτρητες ἀπαιτήσεις γιὰ τὴν ἐπίλυσι τῶν ἐλαττωμάτων τῶν πολιτευμάτων. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι κάποια μέρα θὰ διαμορφωθῆ τὸ τέλειο πολίτευμα.

Σημ. Ὅταν διαβάσαμε στὴν τάξι ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ Πολιτικὰ τοῦ Ἀριστοτέλους, ἕνα ἔργο στὸ ὁποῖο ὁ Ἀριστοτέλης ἐξετάζει τὰ ὀρθὰ πολιτεύματα καὶ τὶς παρεκβάσεις τους καὶ μᾶς ἐξηγεῖ πῶς φθείρονται καὶ πῶς σώζονται τὰ πολιτεύματα, ὁ Ἀπόλλων ἀποφάσισε νὰ γράψη αὐτὸ τὸ κείμενο κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων, οἱ ὁποῖοι ἄνοιξαν τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀναζήτησι τοῦ ἀρίστου πολιτεύματος.

Ἡ γλαῦξ τῶν Ἀθηνῶν

Ἡ γλαῦξ τῶν Ἀθηνῶν   (Athene noctua)

Ἡ Ἄλκηστις Σιούφα, 10 ἐτῶν, μᾶς ζωγράφισε τὴν γλαῦκα, τὸ πτηνὸν ποὺ ἐπέλεξε ἡ γλαυκῶπις Ἀθηνᾶ, γιὰ νὰ εἶναι τὸ αἰώνιον συμβολόν της. Ἡ θεὰ τῆς σοφίας ξεχώριζε γιὰ τὰ λαμπερά της μάτια (γλαύσσω =λάμπω + ὄψ). Ἡ γλαῦξ τῶν Ἀθηνῶν βλέπει, ἀκούει καὶ πετᾶ ἀθόρυβα. Αὐτὰ ἀκριβῶς ὑποδεικνύει ἡ θεὰ ὡς ὅπλα τῆς μαθήσεως. Κι οἱ Ἀθηναῖοι ποὺ εἶχαν τὴν γλαῦκα σύμβολο τῆς πόλεώς τους, φαίνεται πὼς ἔμαθαν ἀπὸ αὐτὴν πολλά. Εὔχομαι στοὺς καλοκαιρινοὺς σας περιπάτους νὰ σταθῆτε τυχεροὶ καὶ νὰ συναντήσετε κάπου τὸ μοναδικὸν αὐτό πτηνόν. Ἄν τὴν ἰδῆτε, παρατηρῆστε την προσεκτικὰ κι ἴσως μάθετε τὸ μυστικὸ τῆς σοφίας.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΙΤΙΑΣ

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ καὶ ΑΤΛΑΝΤΕΣ

Ἐργασία τοῦ μαθητοῦ Ἀπόλλωνος Μακρογαμβράκη

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΙΤΙΑΣ (108 5e)

Πρωτότυπον κείμενον

Πάντων δὴ πρῶτον μνησθῶμεν ὅτι τὸ κεφάλαιον ἦν ἐνακισχίλια ἔτη ἀφ' οὗ γεγονὼς ἐμηνύθη πόλεμος τοῖς θ' ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖς ἐντὸς πᾶσιν, ὅν δεῖ νῦν διαπεραίνειν.

Τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλις ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ' οἱ τῆς Ἀτλαντίδος νήσου βασιλῆς, ἥν δὴ Λιβύης καί Ἀσίας μείζω νήσου οὖσα ἔφαμεν εἶναί ποτε, νῦν δὲ ὑπὸ σεισμῶν δῦσαν ἄπορον πήλον τοῖς ἔνθέδε ἐκπλέουσιν ἐπὶ τὸ πᾶν πέλαγος, ὥστε μηκέτι πορεύεσθαι, κωλυτὴν παρασχεῖν. Τὰ μὲν δὴ πολλὰ ἔθνη βάρβαρα, καὶ ὅσα Ἑλλήνων ἦν γένη τότε, καθ' ἕκαστα ἡ τοῦ λόγου διέξοδος οἷον ἀνειλλομένη τὸ προστυχὸν ἑκασταχοῦ δηλώσει. τὸ δὲ Ἀθηναίων τε τῶν τότε καί τῶν ἐναντίων, οἷς διεπολέμησαν, ἀνάγκη κατ' ἀρχὰς διελθεῖν πρῶτα, τὴν τε δύναμιν ἑκατέρων καὶ τὰς πολιτείας. Αὐτῶν δὲ τούτων τὰ τῆδε ἔπροσθεν προτιμήτεον εἰπεῖν.

Ἡ “ἱστορία” ποὺ παραθέτει ὁ Πλάτων κάνει σαφέστατο λόγο γιὰ μία ἤπειρο πέρα ἀπὸ τὶς Ἡράκλειες Στῆλες, τὸ γνωστό μας Γιβραλτάρ, ἕνα στοιχεῖο ποὺ ὤθησε τοὺς περισσότερους ἐρευνητὲς νὰ ἀναζητήσουν τὰ ἴχνη της στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανὸ μὲ τοὺς περισσότερους “πόντους” σ΄αὐτὸ τὸ παιχνίδι συνεχόμενων ἀναπάντητων γρίφων νὰ τοὺς “κερδίζουν” οἱ Ἀζόρες καὶ τὰ νησιὰ Μπίμινι στὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανό, σὲ συνδυασμὸ πάντα μὲ τὸ ἀκόμα πιὸ περίπλοκο πάζλ τοῦ Τριγώνου τῶν Βερμούδων.

ΙΩΜΕΝ ΕΣ ΑΓΟΡΑΝ;

Χαίρετε, ὦ φίλοι!

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ

Μήνα  Μάη  κι  εἰκοσιεννιὰ

μαύρη  Τρίτη  βασιληὰ

 χάθηκες κι ἡ Πόλη σου

 ἑάλω.

Ἡ γενναία ἀπάντησις τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στὶς προτάσεις τοῦ Μωάμεθ:

Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ΄ἐμὸν ἐστὶ

οὔτε ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῃ.

Κοινῃ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Τὸ τελευταῖο του παράγγελμα,

Στῆτε ἀνδρείως!

ὅμοιο μὲ τὸ παράγγελμα τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς πρὸς τὸν Ἕκτορα καὶ τοῦ Διομήδους πρὸς τὸν Ὀδυσσέα,

φανερώνει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή του.

                                                    Στέωμεν μένοντες .

     Εἴθε νὰ τὸ θυμόμαστε πάντα!

Προτεινόμενη συγγραφεύς:Μαρία Λαμπαδαρίδου- Πόθου

ΜΟΝΑΧΗ ΕΓΝΟΙΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ...

ΜΟΝΑΧΗ ΕΓΝΟΙΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ...

Τὴν ὥρα ποὺ ὅλοι ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ εὐρώ, τὰ παιδιὰ κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν γλῶσσα μας.

Ἀποφάσισαν νὰ μετατρέψουν τὴν τάξι σὲ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων κι ὡς πραγματικοὶ βουλευτές, ποὺ βουλεύονται (σκέπτονται δηλαδὴ) συζήτησαν γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει σήμερα ἡ γλῶσσα μας καὶ κατέθεσαν τὶς προτάσεις τους.

Τίς ἀγορεύειν βούλεται;

Ἡ "βουλευτὴς" Νεφέλη Καψάλη ἔλαβε τὸν λόγο καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς:

Τίς ἀγορεύειν βούλεται;

Ὁ "βουλευτὴς" Σωτήρης Ἀθανασούλης, ἔλαβε τὸν λόγο καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς:

Κυρίες καὶ κύριοι βουλευταί,

ἕνα ἄκρως ἐπεῖγον θέμα ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ γλῶσσα. Τὰ τελευταῖα χρόνια τὰ παιδιὰ μιλοῦν μία χυδαία γλῶσσα καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνουν. Ἐπίσης περιμέναμε ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον νὰ ἐτοιμάση μία νέα Γραμματικὴ γιὰ τὴν Ε΄ Δημοτικοῦ, ἀλλὰ δυστυχῶς μὲ τὸ νέο βιβλίο χειροτέρεψαν πιὸ πολὺ τὴν Γραμματική. Γι΄ αὐτὸ προτείνω νὰ ἀρχίσουμε νὰ τονίζουμε πολυτονικὰ καὶ νὰ μάθουμε τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα διαβάζοντες τὰ βιβλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα θὰ ἀνθίση ξανά στὴν Ἑλλάδα.

 Σωτήρης Ἀθανασούλης, 11 ἐτῶν.

 

ΕΝΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΔΩΡΟ

Ἕνα ἀσυνήθιστο δῶρο...

Ὁ Παναγιώτης, μαθητής τῆς Α΄ Γυμνασίου, ἀποφάσισε φέτος νὰ χαρίση στὴν μητέρα του ἕνα διήγημα, ἕνα διήγημα ποὺ ἔγραψε ὁ ἴδιος. Μᾶς τὸ διάβασε στὴν τάξι...κι ὅλοι σκεφθήκαμε πὼς ἕνας νέος συγγραφέας γεννιέται! Ἀποφασίσαμε λοιπὸν νὰ τὸ ἀναρτήσουμε στὸν ἠλεκτρονικό μας ἀναγνώστη (blog) γιὰ νὰ τὸ ἀπολαύσετε κι ἐσεῖς. Ἄν θέλετε, στείλτε μας τὸ σχόλιόν σας.

 Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ

ΜΗΤΗΡ, ΜΑΤΗΡ, MATER, MUTTER, MOTHER, MERE

μᾶ, μάμμη, μάμμα, μαμμία, μάννα, mamma, mammy:

ὅμοιες λέξεις σὲ κάθε γλῶσσα...

Ἡ ἀπόπειρα αὐτὴ τοῦ παιδιοῦ νὰ ὀνομάση τὴν  μητέρα καὶ τὴν τροφὴ (μαμμᾶν=ἐσθίω στὴν παιδικὴ γλῶσσα)

στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα γέννησε τὴν ρίζα ΜΑ* ἡ ὁποία διακλαδώθηκε σὲ μεγάλη ποικιλία ἐννοιῶν:

1) ζητῶ ἔντονα, ἐπιθυμῶ (μάω, μέμαα, μανθάνω)

2) ἐρευνῶ, ζητῶ νὰ μάθω (μαίνομαι, μοῦσα, μάντις)

3) σκέπτομαι (μέμνημαι, μνήμη)

Ἡ πρώτη συλλαβὴ ποὺ ἀρθρώνει τὸ παιδί ἐμπεριέχει τὴν ἔντονη προσπάθεια, τὴν σφοδρὴ ἐπιθυμία μὰ καὶ τὴν ἀπεριόριστη ἀγάπη του γιὰ ὅσα ἐκείνη τοῦ προσφέρει. Ἄς τῆς εὐχηθοῦμε λοιπὸν κι ἄς τὴν εὐχαριστήσουμε μὲ ἀφορμὴ τὴν σημερινὴ ἡμέρα.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Ἔφθασε, παιδιά, ἡ ὥρα νὰ μάθουμε τοὺς νικητὲς τοῦ μικροῦ μας διαγωνισμοῦ.